علی،علی داداش بیدار شو،بیدار شو بریم جشنواره عمار فیلم ببینیم.امروز ظهر با این صدای یکی از دوستانم از خواب شیرین نیمروزی بیدار شدم. سریع شال و کلاه کردم و همراه دوستان راهی سینما فلسطین شدیم اینبار سالن شور و هیجان خاصی نداشت،اکثر صندلی ها خالی بود و تنها چند نفر در انتهای سالن نشسته بودند . روی پرده در سانس اول یک انیمیشن و دو مستند نمایش داده شد.انیمیشن با موضوع دفاع مقدس بود که البته خیلی کیفیت مناسبی نداشت اما مستند ها جبران کردند و مورد رضایت تماشاچیان قرار گرفتند.با اتمام سانس اول برای گوش دادن به سخنرانی دکتر مجید شاه حسینی به سالن دیگری رفتیم.
آقای دکتر سخنرانی خود را با چند سوال کلیدی با یک کلید واژه ثابت شروع کرد:(فعالیت برای) کداام مردم؟کدام فیلم؟کدام سینما و در آخر کدام عمار؟ شروع جالبی بود آن هم با آن نوع صحبت کردن استاد که بسیار با نزاکت و مودبانه بود . استاد تنها در آن وقت محدود موفق به پاسخ به سؤال اول شد آن هم بصورت سطحی چرا که هر کدام از این سؤال ها دنیایی از جواب دارند. این که کدام مردم؟ آیا مخاطب فقط همین تعداد محدود حاضر در سالن های سینماست؟پس باقیمانده مردم چرا سینما نمی آیند و با آن قهرند؟ استاد علت این آمر را عدم مخاطب سنجی تهیه کنندگان و واقع گرا بودن آنها معرفی کرد. دیگر این که کدام سینما؟ سینمایی که برای انقلاب فیلم می سازد و در خدمت آن است یا سینمایی که تنها هدفش پر کردن صندلی های خالیش است؟ همچنین کدام عمار و این که آیا عمار موفق شده است که پای عموم مردم را آن هم طیف مذهبی را به سینمای ملی و اسلامی باز کند ؟(البته به نظر من در این کار بد عمل نکرده چرا که خود من تا قبل از عمار علاقه ای به سینما نداشتم و عمار پای مرا به سالن سینما وارد کرد) استاد با تبیین چند چرا ، چرا های بسیاری در ذهن آفرید و رفت .
